Dodatkowe oznakowanie owoców cytrusowych – wyrok w sprawie T-481/11
W dniu 6 września 2011 r. Królestwo Hiszpanii wniosło skargę o stwierdzenie nieważności części przepisów rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw.
Jak mówi Paweł Mirosz, doradca ds. prawa żywnościowego w IGI Food Consulting, w praktyce skarga miała na celu spowodowanie uchylenia części przepisów dotyczących znakowania owoców cytrusowych (tj. cytryn, mandarynek i pomarańczy), które stanowią że opakowanie tych owoców musi posiadać etykietę określającą, jakie substancje konserwujące lub inne substancje chemiczne zostały wykorzystane w procesie przetwarzania ich po zbiorze.
Warto zaznaczyć, iż Komisja odeszła od dotychczasowej dobrowolnej normy przyjętej przez Europejską Komisję Gospodarczą ONZ, zgodnie z którą oznakowanie wymagało takiej informacji wyłącznie wtedy, gdy nakazywało tego prawo w kraju przywozu owoców – mówi Paweł Mirosz.
W wyroku zwrócono uwagę, że celem obowiązkowego oznakowania jest lepsze poinformowanie konsumentów owoców cytrusowych, poprzez zwrócenie ich uwagi na fakt, że po zbiorze owoce te są poddawane procesowi przetwarzania z wykorzystaniem konserwantów lub innych substancji chemicznych.
Stwierdzono, że jest to istotne, ponieważ owoce cytrusowe mają konkretne cechy związane z przetwarzaniem po zbiorach. Dodatkowo, o ile skórki owoców cytrusowych nie są spożywane z miąższem, należy pamiętać o potencjalnym ich zastosowaniu w celach kulinarnych (dżemy, likiery, lub jako przyprawa w kuchni domowej).
Zwraca uwagę, że sąd przypomniał również, że prawodawstwo UE ma na celu zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów, stąd oznakowanie związane z ewentualnym przetwarzaniem owoców cytrusowych po zbiorach jest niezbędne w celu zapewnienia właściwej ochrony konsumentów tak w UE, jak również poza nią. Stąd uznano, że dodatkowe oznakowanie określonych produktów jest niezbędne niezależnie od tego, czy produkty będą sprzedawane na rynku UE czy poza nim. Powyższe wymagania mają również na celu kreowanie wizerunku żywności pochodzącej z UE jako produktów bezpiecznych o wysokiej jakości.
Wyrok wskazuje również, że poprzez przyjęcie tego przepisu, Komisja miała na celu zapewnienie właściwego stosowania prawodawstwa UE w zakresie dodatków do żywności. Stwierdzono, że zarzuty dotyczące naruszenia m.in. zasady proporcjonalności oraz równych warunków konkurencji są niezasadne, dlatego też skarżony przepis nie zostanie uchylony.